“Ik was bezig met het signaal, maar niet met de oorzaak”
Een drukke baan in de horeca en een heel hoge lat is een explosieve combinatie, zo ook voor Melvin van der Wielen. Hij kreeg duizeligheidsklachten, die er uiteindelijk voor zorgde dat hij nog nauwelijks buiten kwam. “Ik dacht alleen maar: die duizeligheid moet weg. Maar door de angst werden de klachten juist erger.
Als algemeen directeur van een grote horecaketen was het rennen, vliegen en weer doorgaan voor Melvin van der Wielen. Zijn perfectionisme speelde daarbij een grote rol. “Het was nooit goed genoeg, dus dan blijf je wel bezig. Terugkijkend denk ik weleens: ik genoot totaal niet van wat ik deed.”
Van kwaad tot erger
En dan ineens verandert er iets, heel langzaam. Zo nu en dan voelt Melvin een soort disbalans in zijn hoofd. Hij besteedt er geen aandacht aan, tot de klachten erger worden. Op een bepaald moment lijden zijn leven en werk er flink onder. “Ik ben van nature zeker van mezelf. Maar door de klachten veranderde ik in een onzeker iemand. Bijvoorbeeld omdat ik tijdens vergaderingen of een-op-een gesprekken bang was om duizelig te worden. De angst en paniek verergerde de klachten weer. Zo zat ik in een vicieuze cirkel waar ik niet meer uitkwam.”
Oorzaak en gevolg
Vijf jaar lang probeert Melvin van alles om van de duizeligheid af te komen, maar niets helpt. “Achteraf weet ik: ik was vooral bezig met het signaal – de duizeligheid – maar niet met de oorzaak. Logisch dus dat niets effect had.” Dat besef krijgt hij door een revalidatietraject bij LENGG, specifiek bedoeld voor duizeligheidsklachten, en door een online training die hij volgt.
“Ik zal eerlijk zijn: toen ik bij LENGG begon, was ik nog erg sceptisch. Ik had al zo veel geprobeerd. Waarom zou dit nu ineens wel helpen?” Toch besluit hij het een kans te geven. “Met een psycholoog en fysiotherapeut ging ik aan de slag. Ik was donkerrood toen ik hier binnenkwam, en moest qua klachten eerst meer naar oranje. Om vanuit daar te werken aan verder herstel”, vertelt Melvin. Daarna leert hij steeds meer over zijn overtuigingen, en hoe die zijn klachten verergeren. “Van de fysiotherapeut kreeg ik handvaten mee om mijn duizeligheid te triggeren én te dempen. Iets waar ook de ergotherapeut van LENGG me bij hielp.”
Zo kan het niet verder
Langzaam maar zeker komt het besef dat hij niet verder kan op dezelfde manier. Hij besluit zijn baan als algemeen directeur op te zeggen, en zich volledig te richten op de drie restaurants die hij samen met zijn vrouw runt. “Ik zat lang in een zware ontkenningsfase: nee, ik wil niet veranderen. Ik wil het leven blijven leiden dat ik altijd had. Tot ik besefte: als ik zo doorga, word ik nooit beter. Er moet iets veranderen.” Makkelijk is het nog steeds niet.
[1] LENGG werkt met het stoplichtmodel om (over)belasting te herkennen en te definiëren. Rood betekent dat iemand overbelast is, terwijl groen staat voor een goede balans tussen belasting en belastbaarheid.
“Mijn werk was alles voor mij. Dus ik had het moeilijk met deze beslissing. En nog steeds, trouwens. Dat is echt een rouwproces.”
Los van het feit dat hij nog rouwt om de baan die hij los moest laten, gaat het goed met Melvin. Hij gaat nog naar een psycholoog – een soort onderhoudsdosis noemt hij dat zelf – en met de ergotherapeut traint hij zijn brein steeds verder om met prikkels om te gaan. “We zorgen dan eerst voor heel veel prikkels, waarna ik aan de hand van oefeningen de prikkels en de duizeligheid weer demp”, legt hij uit. “En daar zit zeker vooruitgang in, merk ik.”
Leren omgaan met de klachten
De duizeligheidsklachten zijn niet weg, maar Melvin heeft een manier gevonden om ermee om te gaan. Daardoor geniet hij weer van het leven. “Ik ga weer uit eten, sporten, met vrienden op pad. Ik werk nu omdat ik wil werken, en niet omdat ik moet. Dat is een belangrijk verschil. Ik ben nu veel bewuster bezig met het verdelen van mijn energie. Ook slaap ik onder een verzwaringsdeken en doe ik ‘s morgens bewegingsoefeningen. Dat scheelt mij weer in de punten die ik op een dag op kan maken, zoals ze dat bij LENGG zo mooi zeggen. Ik ben nog weleens duizelig, maar ik weet wat het triggert en hoe ik er vervolgens mee om moet gaan. En dat maakt een wereld van verschil ten opzichte van een jaar geleden.”
