Ze heeft al langer dan 10 jaar chronische pijn. In haar handen, enkels en haar rug. Zes jaar geleden stelde haar reumatoloog de diagnose fibromyalgie vast. Ingrid Visser (56 jaar) wilde minder pijn voelen en meer uit het leven halen. Haar revalidatietraject was confronterend en zorgde voor een omslagpunt. “Mijn dochter zei onlangs: mam je bent weer leuk, gezellig en kunt weer lachen. Dat vind ik zo fijn!”
Hoe werd je doorverwezen voor pijnrevalidatie?
“Vooral in de ochtend was ik heel moe en erg stijf. Ik ben gewend mijn tanden op elkaar te zetten en vond diep van binnen dat ik mezelf niet zo moest aanstellen. Hup zei ik dan, even doorzetten. Niet iedereen begrijpt mijn pijn. Als ik wel eens zei dat ik zo moe was, dan kon iemand wel eens reageren met ‘Ik ben ook wel eens moe’. Dat kon ik lastig van me afzetten. Ook vind ik heel moeilijk om mijn klachten te accepteren. Mijn bedrijfsarts verwees me uiteindelijk door voor pijnrevalidatie. Ik was verbaasd toen ik dat hoorde. Wat moest ik gaan revalideren dan? Ik had weinig verwachtingen en wist één ding zeker: ik wilde me gewoon beter voelen. Zonder al te veel verwachtingen kwam ik bij jullie terecht.”
Hoe verliep je revalidatietraject?
“Ik kan mijn multidisciplinaire intake nog herinneren, deze duurde drie uur. Dat vond ik pittig. Ik was vastbesloten om er wat van te gaan maken. Uiteindelijk kreeg ik een revalidatietraject dat 17 weken duurde. Ik werd begeleid door een team met de specialisaties fysiotherapie, ergotherapie, psychotherapie en een voedingscoach. Eén moment kan ik me nog goed herinneren. Ik was gaan rusten onder leiding van Hanna (fysiotherapeut). Ik ging op een bank liggen met mijn ogen dicht. Hanna ging rustig tegen me praten. Ik werd er heerlijk ontspannen door en voelde me hierna zó relax. Dat gevoel heb ik heel lang niet gehad. Ze deed een bodyscan begreep ik achteraf. Dit hielp me ontspannen en dat bleek goed te werken voor mijn lijf. Dat ging ik thuis ook doen besloot ik. Bij ergotherapie leerde ik mijn dag te plannen en goed na te denken wat me energie kost. Dat deed ik aan de hand van het stoplichtmodel. Ik zag ineens dat ik veel over mijn grenzen ging. Door rust te nemen en de tijd voor activiteiten, zorgde ik beter voor mezelf.”
Dit traject was best confronterend
”Niet alles liep vlekkeloos hoor. Ik kan me nog herinneren dat ik een intensieve sessie had bij ergotherapie en dat ik daarna moest trainen in de zaal. Had ik totaal geen zin in. Dan ging ik toch aan de slag omdat jullie me wisten te motiveren. Plus dat ik merkte dat beweging op dat moment juist goed was voor mijn lijf. Dus was ik blij dat jullie me hebben gecoacht op dat moment. Ik heb nog een moment gehad dat ik de handdoek in de ring wilde gooien. Ik raakte gefrustreerd en werd vervolgens zó boos, dat jullie dachten dat ik ging stoppen. Ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan. Het was wel een keerpunt voor me. Als me iets dwars zit, dan kan ik dat gerust aan geven. Het is confronterend om te merken wat mijn patronen zijn en hoe die invloed hebben op mijn klachten.”
Hoe gaat het inmiddels met je?
“Ik heb invloed op mijn pijn. Die is niet weg en op sommige vlakken minder geworden. Mijn dagelijks leven is zó veranderd. Ik luister nu naar mijn lichaam. Hierdoor ben ik meer ontspannen geworden en kan ik weer genieten. De druk heb ik eraf gehaald. Lukt het vandaag niet, dan is er morgen weer een dag. Ik heb nu weer ruimte om leuke dingen te doen. Eigenlijk stond mijn sociale leven hiervoor stil. Als mijn dochter belde of ik iets leuks wilde doen zei ik nee. Omdat ik te moe was. Nu merk ik dat ik meer energie en gewoon ja zeg als mijn dochter belt. Ik wandel en fiets ook veel. Wandelen deed ik voorheen ook, alleen nam ik dan mijn 2 honden mee. Het is veel beter voor mijn lijf als ik zonder honden een lang stuk ga wandelen. Hierdoor kan ik mijn eigen tempo aanhouden. Ook wil ik weer gaan zwemmen als dat kan.”
Wat heb je geleerd?
“Ik ben heel anders naar mijn lichaam gaan kijken. Ik ging inzien dat ik grenzen over ging en beter voor mezelf kon zorgen. Het gevolg is dat ik mijn lichaam anders ben gaan belasten. Ik kreeg een voedingscoach (Jolanda). Samen keken we naar mijn voedingspatroon en vooral mijn suikers. Ik deed 4 klontjes in mijn thee. Zonder of minder vond ik vies. Ik leerde dat suikers niet goed zijn voor mijn energie en mijn klachten. Ga zo’n gewoonte maar eens veranderen. Ik werd aangemoedigd door Jolanda om 2 klontjes te gaan nemen in de thee. Eerlijk, dat vond ik smerig.
Maar echt. Ik bedacht ook dat ik een doel had met dit traject. Mezelf beter voelen. Dus besloot ik ‘cold turkey’ te stoppen met suiker in mijn thee en ging ik verse muntthee drinken.
Eigenlijk wende het best snel en ik voelde mezelf best stoer dat ik het roer zo om gooide. Jullie aanmoediging zorgde ervoor dat ik alles wilde proberen wat jullie me adviseerden. Ik heb het volgehouden en ben zó trots op mezelf.
Ik ben een blij mens en heb zoveel baat gehad bij dit traject.”
