“Realistische doelen zorgen voor rust”

Josette Jochems (53) werkte als gastvrouw bij Frankeland Groep in Schiedam en viel in 2017 uit met klachten. Door deze klachten kwam ze erachter dat haar huidige functie niet meer geschikt was. Een zoektocht naar haar nieuwe toekomst begon. Twee jaar verder blikt ze terug op een knieoperatie, een diagnose die duidelijkheid gaf en haar WIA-traject.  “Ik heb mezelf leren accepteren en kijk nu anders naar dingen die ik wél kan. Dat is een groot verschil met twee jaar terug.”

Openhartig vertelt ze haar verhaal.

Ze werkte als verzorgende bij Frankeland in Schiedam, haalde haar diploma als verzorgende en had veel plezier in het zorgen voor senioren die het Korsakov syndroom (blijvende geheugenstoornis) hebben. Vanaf 2015 deed ze een stapje terug naar de functie van gastvrouw vanwege haar lichamelijke klachten. Totdat ze in 2017 ook in deze functie uitviel na een knieoperatie. Ze kreeg een knieprothese en er ontstonden complicaties. Het gevolg was dat ze niet meer in staat was om haar functie uit te oefenen. “Ik heb chronische pijnklachten in mijn rug, heupen en onderrug. Daar heb ik heel mijn leven last van gehad. Mijn gewrichten zijn zo soepel dat ze snel uit de kom kunnen schieten. Van huis uit ben ik een harde werker en ik denk graag in kansen en mogelijkheden. Ik dacht dat ik dit ook wel even ging overwinnen”.

Dat liep anders.

Het eerste ziektejaar verliep voor Josette onrustig. “Ik ging twijfelen aan mezelf. Ik bedacht dat ik maar beter mijn best moest doen en zei tegen mezelf dat ik de tanden maar op elkaar moest zetten. Ongemerkt ging ik steeds weer over mijn grenzen heen”.

Na haar eerste ziektejaar stelde een arbeidsdeskundige vast dat er geen mogelijkheden waren voor een functie bij haar eigen werkgever. Haar spoor twee traject ging van start en haar werkgever bracht haar in contact met LENGG in Rotterdam. “Ik kan me het eerste telefoontje in 2018 nog goed herinneren. Dat gesprek was uitnodigend, warm en had humor. Ik werd nieuwsgierig en een intakegesprek werd ingepland”.

Ze ging met Patricia Niessink (loopbaanadviseur) aan de slag.

Ze stelden een zoekprofiel samen en de focus lag op functies van telefoniste / receptioniste voor twee uur per dag. “Ik moest per week minimaal twee sollicitaties doen en deed er zes. Haalde alles uit de kast om maar aan het werk te gaan. Ik vind werken gewoonweg veel te leuk. Tja, ik geloof dat ik eerder afgeremd moet worden dan gestimuleerd” zegt ze met een knipoog.

Patricia vult aan: “Josette is van nature een doorzetter en heel positief ingesteld. Dat zijn haar kernkwaliteiten. Vanaf begin af aan zette ze zich maximaal in om een andere baan te vinden. Daarbij liep ze zichzelf nog wel eens voorbij. Haar uitdaging zat hem in de acceptatie van haar beperkingen. Daarmee ging ik actief aan de slag door een luisterend oor te bieden en realistisch te zijn.”

Tijdens haar re-integratietraject bij LENGG kwam er ook een diagnose voor haar klachten. De reumatoloog van het Maasstad Ziekenhuis stelde vast dat ze het syndroom van Ehlers-Danlos heeft. Dit is een verzamelnaam voor een zeldzame groep erfelijke bindweefselafwijkingen. “Ineens werd me duidelijk dat ik blijvend wat mankeerde en dat het niet over zou gaan. De opluchting was groot en tegelijkertijd ging ik me realiseren dat vechten tegen mijn lijf een averechts effect heeft”.